Wow, met verbazing las ik de opmerking die “even” met me gedeeld werd via sociale media. Jij hebt geluk, jouw werk gaat gewoon door….. Mijn werk gaat gewoon door?
Het klopt dat ook in deze vreemde tijden er mensen overlijden. Niet alleen door COVID-19, maar de “normale” overlijdens. Van deze mensen moet afscheid genomen worden, er moet een begrafenis of crematie ingepland worden. Dat zijn de praktische zaken rondom een overlijden. Maar ik ben dit werk niet gaan doen omdat ik praktisch de zaken wil regelen. Ik ben vanuit mijn basis rouw, verlies en stervensbegeleider op het mentale gebied. Ik wil mensen ondersteunen en begeleiden in het afscheid nemen, zodat ze dit ondanks alle verdriet, op een zo’n fijn en persoonlijk mogelijke manier kunnen doen. Omdat ik vanuit eigen ervaring weet wat een mooi en liefdevol afscheid doet in je eigen rouw.
In deze periode moet ik de nabestaanden steeds vertellen wat er allemaal niet mag bij het afscheid van hun naasten. Ze moeten vreselijk moeilijke keuzes maken. Wie mag er wel bij het afscheid zijn, maar wie mogen er niet bij zijn? Allemaal extra emoties erbij. Condoleren mag niet meer met een hand of een knuffel, het moet op anderhalve meter afstand, terwijl een knuffel je zoveel troost kan geven…. In de aula moeten nabestaanden anderhalve meter uit elkaar zitten, terwijl je dan zo graag een hand wilt vasthouden, op zoek naar verbinding met elkaar.
Er worden stille crematies geregeld, waarbij op dit moment niemand aanwezig bij het afscheid, om ruzies te voorkomen. In de hoop op een later moment een mooie herdenking te kunnen houden.
En zeker, er ontstaan andere rituelen en verbindingen tussen mensen. Een intense blik, waarbij je elkaar echt in de ogen kijkt en de tranen vloeien, het mag er zijn. En ook dat geeft warmte en steun in deze rare tijden en dat vind ik prachtig om te mogen mee maken.
Clienten die ik in de rouwbegeleiding heb mogen niet meer in Grou of Leeuwarden komen. Gelukkig is er Skype/Zoom/Facetime waarmee ik mensen kan begeleiden op afstand, maar het is wel heel anders dan fysiek aanwezig zijn in 1 ruimte. En er is een client die de mogelijkheden niet heeft om het op die manier te doen, maar die het juist zo nodig heeft. Moeilijke beslissingen die je dan als begeleider moet maken…. Gelukkig lukt het nog om er, op welke manier dan ook, voor hen te zijn.
Samen met Marise doen we er alles aan om naasten op een zo’n persoonlijk mogelijke manier afscheid te laten nemen, in alle beperkingen die er zijn, waarbij het niet draait om afscheid nemen in een Corona-tijdperk, maar afscheid nemen van iemand die je lief is.
Maar geluk omdat ik “gewoon” aan het werk kan?
#afscheidinliefde #aandachtvoorelkaar #verdriet #liefde