Zittend op een luie stoel in de haven van Sete, overdenk ik de afgelopen dagen, weken, maanden en misschien zelfs wel jaren. Ik ben op vakantie; op huwelijksreis. Samen genieten we na van een hele bijzondere dag samen op 31-08-2018.
Een datum die voor mij en ons beide meer is dan een huwelijksdag. Het is een datum waar we samen heel bewust voor gekozen hebben. Het is de dag van mijn moeders verjaardag.
Niet het meest standaard natuurlijk. Bijna 20 jaar geleden overleed ze op 06-12-1998, een week na mijn 19 verjaardag. Moeilijke en verdrietige tijden volgden na een lang ziekbed. Rouwen is zwaar, het doet intens veel pijn, je wordt in je ziel en wezen geraakt door pijn en verdriet. Natuurlijk is het verdriet in de loop der jaren anders geworden. Maar de liefde voor haar is nooit minder geworden. Op belangrijke momenten in het leven wil je al je dierbaren bij je hebben, ook al weet je dat dit niet meer kan.
Toen mijn man mij ten huwelijk vroeg, wisten we dan ook dat haar verjaardag onze dag zou worden. Op deze manier was ze er voor mij (ons) toch een beetje bij. Want zelfs na 20 jaar hoort iemand die overleden is nog steeds bij het leven. Het hoeft niet te worden weggestopt, het hoeft “geen plekje” te krijgen, over zijn, het mag er op een mooie en goede manier zijn. Gelukkig is dat een grote verandering in de wereld van rouw en verlies.
En de dag voelde niet verdrietig, we hebben samen letterlijk het leven gevierd met een hoop mensen die dit met ons wilde delen….. Het was goed! #liefde #rouw #verbinden #samen