Verdriet en verlies op een weegschaal.
Vorige week vroeg een client; maar dat is voor die persoon toch veel erger dan wat mij overkomen is?
Zij heeft haar man verloren na een ziekbed van ongeveer 2 jaar. Jaren die niet gemakkelijk waren, maar jaren waarin ook ondanks de verdrietige momenten veel mooie herinneringen zijn gemaakt. In het stervensproces hebben ze veel gepraat, alles samen besloten en geregeld, tot het allerlaatste moment.
Ze vergeleek haar situatie met een vriendin die haar partner plotseling verloor door een ongeluk. Zomaar, ineens was zijn leven voorbij. Zonder afscheid, zonder waarschuwing, zomaar….
Maar tot het moment van het ongeluk genoten ze samen van het leven, zonder zorgen en ziekte.
Kan je deze vormen van verlies vergelijken? Kan je een verlies vergelijken ? Waarschijnlijk ben je nu in je hoofd al aan het bedenken wat je erger zou vinden..
Ik denk niet dat dit kan. Elk verlies is uniek, omdat elk mens en elke relatie uniek is. Maar ook hoe een nabestaande omgaat met verlies en rouw is uniek.
Laten we daarom verlies niet op een weegschaal leggen. Laten we niet vergelijken of dingen gaan invullen met onze eigen mening of referentiekader.
Iemand verliezen die je dierbaar is, is het loslaten van een geliefde en dat doet gewoon zeer.
Laten we wel proberen zoveel mogelijk te genieten van het leven, van elkaar. Dat is wat ik elke dag weer leer door mijn werk en ik ben elke dag dankbaar voor deze les ?